İŞTE O SENSİN

Efendim bir kari în-i kiram (okuyucu) geçenlerde “Çay Nedir Say Nedir” diye bir yazı yazdım o yazıya binaen nümayişçi alayişçi bir edâyla beni sorguya çekiyor. Bu memleketin tarihini siz bilemezsiniz ben bilirim diyor.

Ben de cevaben valla heyif ki sizi şimdiye kadar tanımamakla kendi cehaletime yandım dedim. Gayet metin kibar bir tavırla; Sizin gibi muhteremi azizi şimdiye kadar nasıl keşf etmemişim diye özür diledim.

Hezar teessüf ki (bin tevbe olsun ki) bu fakir sefil ömründe sizin gibi bereketli ilim fazıl sahibi zekalara şimdiye kadar teveffuk edememiş olmak beni epey fıkara düşürmüş dedim.

Kıymeti bilinmemiş bir dahi olduğuna inanan bütün hünersizler gibi hem cahil hem görgüsüz. Ortalama bir zekayı titretip mantığı çatlatacak kadar cahil müstehziyane bana cahilce saçma sapan şeyler yazmış. Bir de eklemiş “Benim kim olduğumu biliyor musun? Diye soruyor.

Kendini dev aynasında görmenin ayıbının ne olduğunu bile bilmiyor. İnsanın bazı konuları bilmedikten sonra bir tartışmada ağızını bile açmamanın terbiyesinin ne olduğunu da bilmiyor.

Bu fikri perişanlık içinde bu kabih kısır kafaların içinde dönüp durmak benim kaderim mi? Bunların üzerinde hiç mi terbiye hakkı yok acaba. Bunlardan nasıl kurtulacağım.

İki de bir benim kim olduğumu biliyor musun? Diye tekebbür ediyor. Ben de “müsaade et şimdi sana seni takdim edeceğim” diyorum.

Fransızların güzel bir deyimi var: “Je vous présente ” Yani seni sana takdim ederim. Bir gün bülbülün biri öküzün birine gül’ün zerâfetini letâfetini ve güzelliğini anlatıyormuş.

Öküzde ben o dediğin şeyi yiyip bitirdim senin o anlattıklarından hiç birini görmedim demiş. Bana ha bire bana “Benim kim olduğumu biliyor musun?” diye sormuştun…